Co to jest Padaczka
Co to jest padaczka:
Padaczka jest pierwotną chorobą mózgu, której istotą jest nagłe zaburzenie czynności określonych komórek nerwowych w mózgu, któremu towarzyszy czynność elektryczna wyzwalana przez te komórki. Objawia się ona występowaniem powtarzających się napadów. Każde krótkotrwałe, nagłe, stereotypowe zaburzenie ze strony układu nerwowego bez jasnej przyczyny, powinno być traktowane jako, możliwy napad padaczkowy. Punkt wyjścia napadu w mózgu lekarze nazywają ogniskiem padaczkowym.
Jak radzic sobie z padaczką i jak ją rozpoznawać:
Ważne:
- Jeden atak nie jest padaczką, ale wymaga diagnostyki.
- Lekarze rozpoznaj padaczkę, gdy u chorego występują dwa lub więcej napady padaczkowe.
Epidemiologia:
Padaczka jest chorobą społeczną, wynika to bowiem ze skali zachorowań; blisko 1 % populacji ludzkiej choruje na padaczkę. Szacuje się, że stanowi to około 50 mlin ludzi na świecie. W Polsce określa się liczbę chorych na padaczkę na około 400 tys. U 10 % populacji ogólnej może w życiu wystąpić jeden napada padaczkowy, ale dopiero wystąpienie drugiego napadu upoważnia do rozpoznania choroby.
Na padaczkę może zachorować każdy i w każdym okresie życia, ale większość napadów objawia się u dzieci do 1 r.ż., znaczny wzrost zachorowania u ludzi starszych obserwuje się po 65 r.ż.
Kilka słów o historii…
Padaczka jest jedną z najstarszych znanych chorób. Jej historia sięga 4 tysięcy lat. Słowo „epilepsja” liczy 2500 lat i pochodzi od greckiego „epilamvanei”, co oznacza atakować, chwycić, zapaść, posiąść, owładnąć. Wspomina się o niej w babilońskim kodeksie Hamurabiego, w Starym i Nowym Testamencie. Z uwagi na fakt, że napady padaczkowe traktowane było jako wyraz owładnięcia przez demony, przez długi czas uważano ją za „świętą chorobę” i dopiero od V wieku p.n.e. słowo padaczka zaczęło nabierać swojego obecnego znaczenia. Kamieniem milowym dla postępu, rozwoju i zrozumienia padaczki było stwierdzenie greckiego lekarza Hipokratesa z roku 400 n.e. , że „padaczka jest chorobą mózgu, która musi być leczona dietą i lekami, a nie zaklęciami i czarami”.
Żyli z Epilepsją:
Gajusz Juliusz Cezar, Sokrates, Napoleon Bonaparte, Iwan V Romanov, Włodzimierz Lenin, Fiodor Dostojewski, Jan Windsor- książę Wielkiej Brytanii
Patron:
14 lutego obchodzony jest Dzień Chorego na Padaczkę a patronem chorych na padaczkę jest św. Walenty
Przyczyny:
Najczęstsze rozpoznane przyczyny padaczki:
- urazy głowy, łącznie z uszkodzeniem okołoporodowym należą do najczęstszych przyczyn padaczki,
- uszkodzenia mózgu powstałe w życiu płodowym lub przy porodzie, np. niektóre choroby matki (różyczka), substancje chemiczne (nikotyna, leki), niedotlenienie płodu,
- naczyniowe choroby mózgu (udary, krwotok podpajęczynówkowy, anomalia naczyniowe) szczególnie u osób starszych,
- choroby zwyrodnieniowe (ch. alzheimera) i choroby demielizacyjne (stwardnienie rozsiane),
- nowotwory i przerzuty do mózgu,
-zapalenia mózgu i opon mózgowych,
- przyczyny toksyczno-metaboliczne (nadużywanie alkoholu)
Rodzaje EPI:
Dzielimy napady na:
- częściowe (ogniskowe) – najpowszechniejsze, rozpoczynające się w ściśle określonym rejonie mózgu. Dzielimy ja na napady częściowe proste i złożone. Mogą występować w każdym wieku,
- uogólnione - dotyczą obu półkul mózgowych, przebiegają z drgawkami lub bez,
- napady nieświadomości – przejawiają się głownie u dzieci i młodzieży nagłą utratą świadomości, trwają do 30 sekund. Nie towarzyszy im upadek typowy dla napadu ogniskowego,
- napad atoniczny- to nagła utrata napięcia mięśniowego, co w następstwie powoduje upadek i ciężki uraz głowy,
- napady mikloniczne – krótkie, gwałtowne zrywania mięśni- szarpnięcia (mioklonie). Występują nad ranem po nieprzespanej nocy. Dotykają dzieci i młodzież, mogą trwać kilka sekund, bez utraty świadomości,
- napady toniczno-kloniczne – występują w każdym wieku, towarzyszy im utrata przytomności. Czas trwania 1-3 minuty. Napad rozpoczyna się krzykiem, tułów i głowa układają się odgięciowo, a kończyny są wyprostowane i skręcone do wewnątrz. Dłonie są zaciśnięte, gałki oczne są skierowana ku górze.
W trakcie napadu EPI
TRZEBA:
- ZACHOWAĆ SPOKÓJ,
- PRZENIEŚĆ CHOREGO W BEZPIECZNE MIEJSCE
- UŁOŻYĆ CHOREGO W POZYCJI BEZPIECZNEJ NA BOKU, Z TWARZĄ SKIEROWANĄ LEKKO KU PODŁOŻU, ABY UMOŻLIWIĆ SWOBODNY WYCIEK ŚLINY
- ZABEZPIECZYĆ GŁOWĘ PRZED MOŻLIWOŚCIĄ URAZU: ZDJĄĆ OKULARY, USUNĄĆ Z UST CIAŁA OBCE (np. sztuczną szczękę), POŁOZYĆ COŚ MIĘKKIEGO POD GŁOWĘ
- ASEKUROWAĆ PODCZAS NAPADU I POZOSTAC Z CHORYM DO ODZYSKANIA PEŁNEJ ŚWIADOMOŚCI
NIE WOLNO:
- PODCZAS NAPADU EPI WKŁADAĆ CHOREMU CZEGOKOLWIEK MIĘDZY ZĘBY, PODNOSIC PACJENTA, KRĘPOWAĘ RUCHY PACJENTA, CUCIĆ UDERZAJĄC PO TWARZY LUB POLEWAĆ WODĄ,
-AGRESYWNIE INGEROWAĆ W ZACHOWANIE CHOREGO W CZASIE, GDY JEST ON JESZCZE ZDEZORIENTOWANY PO NAPADZIE
Leczenie padaczki
Celem leczenia padaczki jest pomoc choremu w uzyskaniu zadawalającego przystosowania się do wymogów życia. W szczególności chodzi o całkowite ustąpienie napadów lub znaczące zmniejszenie ich częstości, zapobieganie powtarzaniu się napadów i uzyskanie jak najmniejszych objawów toksycznych.
Podstawowe informacje i zalecenia dotyczące skutecznego leczenia:
- Lek powinien być dostosowany do danego typu napadu. Jeśli za pomocą jednego leku nie osiąga się kontroli napadów, stopniowo wprowadza się drugi lek. Pierwszy lek można zacząć stopniowo wycofywać dopiero wtedy, gdy drugi lek podawany jest już w pełnej dawce.
- Lek powinien być przyjmowany w określonej liczbie dawek dziennych i o stałych ustalonych porach. W przypadku tzw. Preparatów o przedłużonym działaniu, lek powinien być przyjmowany co 12 godzin
- O skuteczności leczenia decyduje nie tylko wybór leku, ale i zgodność przyjmowania leku z zaleceniami lekarza oraz prowadzenie regularnego trybu życia.
- Pacjent nie powinien być gwałtownie rano budzony
- Niektóre leki przeciwpadaczkowe mogą mieć wpływ na inne leki przyjmowane przez pacjenta np. mogą obniżać skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych,
- Pacjent powinien unikać czynników prowokujących napady (m.in. brak snu, nieregularny rytm dobowej aktywności, stres, alkohol, migające światła),
- Chorzy powinni regularnie, co sześć miesięcy odbywać badania kontrolne (morfologia, próby wątrobowe).
WAŻNE:
- Pacjent musi przyjmować leki zgodnie z zaleceniami lekarza.
- Pacjent nie powinien nagle, samowolnie zmniejszyć dawki leku lub przerwać leczenie.
- Pacjent powinien informować lekarza o wszystkich objawach niepożądanych.